Toen Mariëlle begon met de opleiding Verpleegkunde, wist ze waarvoor ze koos. “Mijn vader had in het weekend regelmatig oproepdienst en mijn moeder ging na een nacht in het verzorgingstehuis vaak slapen als mijn zusje en ik op school zaten”, vertelt ze.

“Voor klasgenootjes misschien vreemd, maar voor mij de normaalste zaak van de wereld. Met beide ouders in de zorg hoorden onregelmatige werktijden er nu eenmaal bij.” Toen Mariëlle een jaar of tien was, maakte ze voor het eerst echt kennis met het vak. “Met een vriendinnetje ging ik naar een verzorgingstehuis. Ik was onder de indruk en vond het mooi om te zien hoe de ouderen werden geholpen.”

Haar kennis van de zorg hielp Mariëlle bij haar keuze voor een passende Verpleegkunde-opleiding. “In de zorg begeef je je vaak op de grens van leven en dood. Goede begeleiding van patiënten is essentieel. Niet alleen op medisch, maar ook op mentaal vlak. Ik wilde erachter komen hoe ik daar vanuit mijn christelijke geloof invulling aan kon geven. Daarom besloot ik naar Hogeschool Viaa te gaan.”

Tijdens de opleiding ontwikkelde ze een visie die ze gelijk leerde toepassen. “Ik liep stage bij een organisatie waar ik hielp bij de verzorging en begeleiding van chronisch en ernstig zieke kinderen. Op school had ik geleerd om verder te kijken dan het medische probleem. Ik zag hierdoor niet alleen het meisje met leukemie, maar ook het meisje dat graag tekent, rekenen moeilijk vindt en gescheiden ouders heeft. Een belangrijke vaardigheid, omdat al deze factoren van invloed zijn op de situatie en het herstel.”

Mariëlle: “Verpleegkunde is een brede opleiding. Je kunt er allerlei kanten mee op. Wil je met kinderen werken, dan heb je misschien geen zin in een stage met ouderen. Toch is elke ervaring de moeite waard. Je wordt erdoor gevormd, waardoor je kunt uitgroeien tot de verpleegkundige die je bent en wilt zijn.”

In 2012 studeerde Mariëlle af. Ze kon aan het werk, maar koos ervoor om door te leren. Ze ging naar de Universiteit van Amsterdam om daar de master Orthopedagogiek te volgen. “Dankzij deze master ben ik nu nog beter in staat om op een adequate manier met zieke kinderen en hun ouders om te gaan. Waardevol, zeker in mijn huidige functie als kinderverpleegkundige bij het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie. Ik werk op de afdeling neuro-oncologie en bied begeleiding bij onder meer chemokuren, operaties en bijkomende complicaties.”

Met zieke kinderen werken is niet altijd gemakkelijk. “Je bouwt een band op met elkaar. Overkomt een kind iets, dan hakt dat er natuurlijk in. Aan de andere kant vieren we de mooie momenten. Een operatie is bijvoorbeeld succesvol verlopen, een chemokuur slaat aan of een kind heeft dapper zijn of haar medicijnen doorgeslikt.” Bij dit alles helpt Mariëlle waar ze kan. “Ik geef uitleg, stel bezorgde ouders gerust en zet mijn creativiteit in als kinderen het lastig vinden om tijdens een behandeling stil te zitten.”

Hoe Mariëlle haar toekomst ziet? “Het lijkt me mooi om mijn werk als kinderverpleegkundige en orthopedagoog meer te combineren. Ik zou kinderen bijvoorbeeld kunnen begeleiden bij onverklaarbare lichamelijke klachten of bij het proces na hun ziekte.” Op dit moment zit Mariëlle nog goed op haar plek bij het Prinses Máxima Centrum. “Van een serieus gesprek met een ouder tot een grapje tussendoor, ieder moment van aandacht vormt een lichtpuntje. En zorgt ervoor dat ik met een voldaan gevoel de werkdag afsluit.”