23 november 2023 - Column - Wilma Rademaker

Een mini-samenleving van eenden

Column door Wilma Rademaker

We hadden negen eenden. Indische loopeenden. Ze zouden de grote hoeveelheid naaktslakken opeten in onze tuin. Dachten wij. In de praktijk bleek dat ze de kolen en paprikaplanten ook graag afknabbelen als ware het de slakken zelf. Ondertussen sloeg het noodlot toe in de vorm van de hond van de buren: hij beet drie eenden dood. Dus hadden we nog maar zes. Gelukkig zorgden de eenden zelf voor wat uitbreiding: drie kleine kuikentjes kwamen er uit het ei: Of nou ja, ééntje lukt dat niet en ging dood, de volgende werd na een week of twee doodgepikt door zijn familie en nummer drie werd buitengesloten. Op veilige afstand van de groep loopt ze nu met de rest mee. Ze slaapt buiten het hek en buiten het hok. Dat is ook veiliger. Ze is duidelijk een eend, maar hoort niet bij de rest.

Toen ik er van de week langsliep bedacht ik me dat het net een kleine samenleving is; dat clubje eenden. Of misschien wel onze samenleving; waar we spreken van mensen aan de onderkant van de samenleving, waarin sprake is van een kloof tussen arm en rijk, van kansongelijkheid tussen mensen met een beperking en mensen zonder beperking, tussen man en vrouw. Een maatschappij waarin sommige mensen duidelijk niet meetellen of zich niet meegeteld voelen.

Als docent-onderzoeker Inclusieve Samenleving hoop ik een klein steentje bij te dragen aan een maatschappij waarin iedereen meetelt, waarin iedereen van waarde is. Sinds een half jaar houd ik me bezig met het onderzoek Zorg & Veiligheid waarin we onderzoeken, aan de hand van waarderend onderzoek, hoe we de zorg en veiligheid van mensen met onbegrepen gedrag beter op elkaar kunnen laten aansluiten. Dat doen we met alle betrokkenen, dus de mensen die het betreft, zorgprofessionals, politie, omwonenden, familie en woonconsulenten. Ik geniet ervan te zien dat de leerarena’s en interviews ons (iedereen die deelneemt) helpen steeds meer handen en voeten te geven aan die menswaardigheid.

En ondertussen probeer ik mijn mini-samenleving van eenden een beetje inclusiever te maken naast dat ik samen met mijn wederhelft en drie zonen (nummer vier onderweg) geniet van het leven in een klein grijs huisje met een grote (moes)tuin, melkgeiten en een voedselbos.